25 Mart 2009 Çarşamba

adem ile havva

içime çekerken her iç nefesini
parçalanıyor içim
kaybederken şeklini her biçim
gözlerimde resmi senin

bir uğultuysa yaşamak
sessizliğe teslim diyarlarda
yar bil ki tek hisim
kulağımda çınlayan sesin

ve tanrı yarattı dişiyi
kovulduysam cennetten bunun için
peki değmez mi duymaya o sesi
parçalansa da içim

Hüseyin MAVİCE

Hiç yorum yok: