bir yuvarlak en köşede yaşamak istedi
ne kadar istedi ise o kadar beceremedi
bir üçgen köşeden nefret ederdi
ne yaparsa yapsın oraya düşerdi
cezbediciydi köşe ve tiksindirici
arayan bulmadı onu
bulansa aramadı
berraklaştı köşe ve bulandı
sonrası çığlığıydı sesizliğin
ve yakarışı serzenişlerin
üçgen kabullendi köşeyi
yuvarlak döndü durdu
en sonunda ise
şekilsiz bir yamuk oldu
Hüseyin MAVİCE
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
Yazını okuyunca düşündüm de; köşeler değil miydi bizi uykumuzdan alıkoyan? Yuvarlak doğduğumuz bu dünya da üçgen, dörtgen, beşgen olup çıkmıyor muyuz akan yılların törpüsüyle? Ve haklısın daha üçgenken rahatsız olduğumuzun farkına varıyoruz. Çırpındıkça köşelerimiz artıyor, ve birden bire yamuk oluyoruz. Ki tüm bunların farkındaysak ikimiz de aramadan bulanlar listesinde şeref konukları oluyoruz.
Yorum Gönder