Ölümlerde Doğmak

yitirdim ömürden şimdiye kadar olan günleri
ağzım bir namludan çıkan mermi kadar ıslak
buharını tüketiyorum gençliğimin kendimsiz gecelerde
yarım hecelerde öğrendim adımı
bir mateme gebecesine
ve geberircesine elemlerde

sıcaklığımı güneşten aldım ve eksik artık
üzgünüm yetim çocuklar dünya bu yüzden karanlık
yanarım şimdi ben yanarım da bilinmez
elbet patlayacak volkanım
bir kuşun kalbinde duydu kendim kendi sesini
bensizliğimde içime çekerken iç nefesimi

bir sigaraya bin orman yaktım
yüreğim hala kızıl
bu ıssız diyarlarda bir başıma
kendimden bile uzak
konuşurken susardım
ve ağzım
bir namludan çıkan mermi kadar ıslak

bir mateme gebecesine
ve geberircesine elemlerde
kimseler bilmese de
doğardım ölümlerde

Hüseyin MAVİCE